De verschillen die in de afgelopen twaalf etappes zijn gemaakt zijn peulenschillen vergeleken met de minuten waar tijdens deze imposante bergrit mee gestrooid kan worden. Vandaag wordt de Cima Coppi van deze Giro bereikt op 2469 meter hoogte! Althans, dat was het idee. Blijkbaar was de organisatie nog niet op de hoogte...dat deze bergtop in mei er nogal besneeuwd bij kan liggen. Daarom is besloten om de top van de berg van het profielkaartje af te schrapen en pakken de renners 600 meter lager de tunnel. Na deze Alpengigant volgt direct de Croix de Coeur met een top op 2174 meter hoogte. De etappe, die net geen 200 kilometer telt, eindigt op wederom een berg van de eerste categorie: Crans Montana.
In totaal moeten de renners ruim 5100 hoogtemeters doorstaan, en de helft daarvan hebben zij al bereikt wanneer zij op de verlaagde top van de Col du Grand Saint-Bernard aankomen. Op deze heilige grond stichtte Bernhard van Menton in de elfde eeuw een klooster. De weg naar dit klooster werd niet altijd even makkelijk gevonden en daarvoor riepen zij de hulp in van een trouwe viervoeter: de sint-bernardshond.
Maar honden en een voorbij zoevend peloton is geen gelukkige combinatie en daarom moeten de coureurs vandaag helemaal alleen hun weg naar boven vinden op de beklimming van 25 kilometer aan 5,0%. De oorspronkelijke laatste tien kilometer aan 7,6% hadden in de ijle lucht slachtoffers kunnen maken. Nu hoeven zij slechts een kilometer van dat lastige gedeelte af te leggen voordat zij de tunnel in mogen rijden. Na de afdaling – op inmiddels Zwitserse wegen – volgt direct de Croix de Coeur. Voor ruim vijftien kilometer wordt er geklommen op een wegdek die gemiddeld bijna 9% omhoog loopt. De steilste kilometers zijn ook hier tot voor het laatste bewaard.
Na de afdaling volgen er wonder boven wonder nog enkele vlakke kilometers! Dit is exact het terrein waar de klassementsmannen veel baat hebben aan een vooruitgeschoven pion die hen op het vlakke uit de wind kan houden. In de verte doemt echter het volgende obstakel op. Er is geen talenknobbel nodig om te ontdekken dat als iets ‘Crans-Montana’ heet er hoogstwaarschijnlijk geklommen dient te worden. Het is wel de meest eenvoudige klim van de dag, met 13 kilometer aan 7,2%. Hier zit het venijn juist niet in de staart, de laatste kilometer loopt slechts met 3% omhoog.
In 2013 werd de Crans-Montana opgenomen als finish in de Ronde van Zwitserland. Op die dag werd ook eerder in de rit een Alpenreus bedwongen, de Nufenenpass van 2478 meter hoogte. Toen won Bauke Mollema in zijn vorige beroep als klassementsman de zware bergrit.
Ronde van Zwitserland 2013 – Etappe 2
1. Bauke Mollema
2. Mathias Frank +11”
3. Thibaut Pinot z.t.
4. Ryder Hesjedal z.t.
5. Johann Tschopp z.t.
6. Dan Martin z.t.
7. Roman Kreuziger z.t.
8. Michele Scarponi z.t.
9. Giovanni Visconti +19”
10. Domenico Pozzovivi z.t.
Favorieten volgens Scorito
⭐⭐⭐ Thomas, Roglic
⭐⭐ Almeida, Caruso, Haig
⭐ Buitrago, Carthy, Fortunato, Kämna, Vine
