Na drie Europese races staat een tripje over de Atlantische Oceaan gepland richting het immer sfeervolle Montreal. De Canadese Grand Prix is na twee jaar afwezigheid terug op de kalender en is met zijn combinatie van lange rechte stukken, heftige remzones en nabijheid van muren steevast een ware uitdaging voor iedere racecoureur.
De triple-header van stratencircuits wordt, na Monaco en Azerbeidzjan, vervolledigd in Canada. Het Circuit Gilles Villeneuve, gelegen op Île Notre-Dame in het hartje van miljoenenstad Montreal, valt echter nauwelijks te vergelijken met de (soms) nauwe en kronkelende straatjes van zijn voorgangers. De Canadese baan is relatief breed en wemelt van de lange rechte stukken.
Maar liefst zes keer accelereren de wagens naar snelheden die boven de 250 kilometer per uur liggen, en even vaak moet er brutaal afgeremd worden. Gedurende 20% van een rondje op het Circuit Gilles Villeneuve staan de coureurs op de rem, wat soms oploopt tot een belasting van 5 g. Door de combinatie van snelle stukken en zware remzones is inhalen dan ook geen probleem in Montreal, al blijft het altijd opletten voor de muren bij het uitkomen van de krappe bochten.
Wie wil winnen op Île Notre-Dame heeft dan ook in de eerste plaats nood aan een krachtige motor met een hoge topsnelheid. Verder verlangt het stop-and-go karakter van het circuit ook veel (rem)stabiliteit en een goede tractie. Wie zijn auto de zaterdag op pole zet, neemt al een stevig optie op winst in de race. Van de laatste zeven wedstijden werden er maar liefst vijf gewonnen door de polesitter.
De Grote Prijs van Canada is een ware klassieker op de kalender, die voor de allereerste keer in 1967 opgenomen werd in het Formule 1-kampioenschap. Nadat in de eerste jaren het organiserende circuit afwisselde tussen Mosport Park en Mont-Tremblant, vindt de Grand Prix in 1978 zijn vaste stekje in Canada’s grootste Franstalige stad: Montreal. De allereerste race op het toen fonkelnieuwe circuit wordt meteen gewonnen door lokale held Gilles Villeneuve, tot op heden nog steeds de enige thuisrijder die er kon zegevieren.
Vier jaar later laat de Canadees jammerlijk het leven na een zware crash tijdens de kwalificatiesessies van de Grote Prijs van België. De racebaan in Montreal ondergaat daarop een naamswijziging en doopt het Île Notre-Dame Circuit om tot het Circuit Gilles Villeneuve. In 1997, vijftien jaar na Gilles’ dood, kroont zijn zoon Jacques Villeneuve zich tot wereldkampioen in de Formule 1.
