De eerste grote ronde van 2023 trekt de aandacht van alle klassementsmannen met een sterke tijdrit. De zeventig kilometers die tijdens de Giro zo aerodynamisch mogelijk moeten worden verreden, zijn aanzienlijk meer dan de slechts 22 en 39 kilometers van respectievelijk de Tour en de Vuelta. Het is dan ook geen wonder dat renners met een sterke tijdrit de grootste kans hebben om het algemeen klassement te winnen. Toch kan zelfs een sterke tijdritrenner tijdens de zware derde week van de Giro minuten verliezen of winnen. Wie kan het beste omgaan met beide factoren? Wie zal er eind mei juichend door de straten van Rome fietsen?
Je bent zo goed als je laatste grote ronde, en in dat geval is Remco Evenepoel absoluut de favoriet. Tijdens de Vuelta van 2022 heerste hij en verdiende hij een enorme hoeveelheid Scorito-punten door in de eerste week de rode (en witte) trui te veroveren en deze niet meer af te staan. In de langste tijdrit van 31 kilometer verpletterde hij zijn concurrentie - de nummer twee eindigde op maar liefst 48 seconden achterstand van de Belg - en ook in de bergen kon hij goed mee met de besten. Hoewel Evenepoel het soms lastig had op grote hoogtes, is er weinig hoop voor de concurrentie. Steeds meer van zijn zwaktes van een paar jaar geleden verdwijnen één voor één.
De renner die vorig jaar de eer had om tweede te eindigen achter Evenepoel in de tijdrit, is de huidige olympisch kampioen tijdrijden: Primoz Roglic. Drie jaar lang domineerde hij de Vuelta als geen ander, en net toen hij hoop kreeg op een vierde titel, smakte hij weer eens genadeloos hard tegen het asfalt. Zijn deelname aan de Vuelta was al twijfelachtig vanwege een zware val in de Tour, maar nu bleek hij zowel fysiek als mentaal gebroken. Toch heeft hij in 2023 alweer laten zien dat hij een klasse apart is. Hij heeft inmiddels elke eenweekse koers van naam gewonnen, en in Catalonië kon maar één man hem echt volgen: Remco Evenepoel. Waar Evenepoel de betere tijdrit heeft, is het 'Boni-Roglic' die met zijn jump in de laatste meters bergop wat extra secondes van zijn concurrenten kan afsnoepen.
Achter de twee topfavorieten en oud-Vueltawinnaars vinden we een renner die al wel de allergrootste ronde heeft gewonnen: oud-Tourwinnaar Geraint Thomas. De renner van INEOS, gemakkelijk te herkennen aan zijn zonnebril met wit frame, is een atypische wielrenner. In de winter neemt de Welshman het er flink van en heeft hij altijd een paar maanden nodig om in topvorm te komen. Dus laat je niet misleiden door zijn resultaten en knechtenrollen tot en met april, wanneer het erop aankomt, staat hij er altijd. Zo was het vorig jaar ook, toen hij achter de giganten Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar gewoon als good-old Geraint Thomas het podium completeerde in de Tour de France. Maar dat was de Tour, de Giro begint twee maanden eerder. Is hij al hersteld van zijn winterleven?
Een renner die gedurende het hele jaar hoog in het klassement staat, is Aleksandr Vlasov. De BORA-kopman eindigde in zijn laatste twee voltooide grote rondes als 5e in de Tour de France van 2022 en 4e in de Giro d'Italia van 2021. Met zijn 27 jaar lijken zijn beste jaren nu pas aan te breken en daarom zou hij tijdens deze Giro zomaar eens het podium kunnen veroveren. Zijn tijdrit is misschien iets minder dan die van eerdergenoemde renners, maar met zijn punch - je wordt niet zomaar derde in de Waalse Pijl - kan hij veel goedmaken.
Een renner die in de Scorito-competitie veel aandacht lijkt te krijgen is João Almeida. Het lijkt wel alsof sommige Scorito-deelnemers de jonge Portugees elke dag bestoken met DM's op Instagram met de smeekbede om 'alsjeblieft vandaag in de top 20 te eindigen'. Het zijn precies die stemmen die hij hoort wanneer hij weer eens aan het elastiek hangt, maar nooit lijkt te breken. Dit heeft hem indrukwekkende statistieken opgeleverd, maar tot nu toe heeft hij nog geen grote ronde gereden waarin hij echt meedoet om de prijzen. Misschien gebeurt dat nu wel, nu hij met Jay Vine een sterke bondgenoot in de bergen heeft. Maar de vraag is: in hoeverre gaat Vine voor Almeida rijden? De overgang van Vine naar UAE kwam met de belofte dat hij voor het klassement mocht gaan. Tijdens de Tour Down Under liet de Australische tijdritkampioen direct zien dat hij meer kan dan alleen bergetappes in de vlucht winnen. Met zulke indrukwekkende wattages op Zwift zou je toch ook wel een gooi naar het klassement (mogen) doen?
Naast eerdergenoemde Geraint Thomas, staat INEOS-Grenadiers ook aan de start met Thymen Arensman, Tao Geoghegan Hart en Pavel Sivakov. Vooral Tao Geoghegan Hart maakte eerder dit jaar indruk in Valencia, Tirreno-Adriatico en recentelijk ook in de Tour of the Alps. Het was lang stil na zijn verrassende Giro-winst in 2020, maar dit jaar lijkt de Brit weer minstens net zo sterk als toen. Met Pavel Sivakov heeft INEOS nog een renner die hoge ogen kan gooien in het rondewerk. Bij de beloften werd de Fransman al eens winnaar van de Baby Giro en op 22-jarige leeftijd was hij plots zichtbaar in de top 10 van de eindklassering, zijn beste prestatie ooit in een grote ronde. In de Vuelta was hij weer als vanouds, maar een positieve coronatest zorgde ervoor dat hij zijn 9e plek in de Giro niet kon verbeteren. Nu het virus minder in het peloton rondwaart, kan hij wellicht als schaduwkopman wederom verrassen. De keuze is reuze bij INEOS, want met Thymen Arensman hebben zij ook de nummer 6 van de afgelopen Vuelta in huis. Vooral in de derde week liet Arensman zien te beschikken over een sterk recuperatievermogen. Wat heeft "Third Week Thymen" dit jaar voor ons in petto?
Vorig seizoen was het nog Bahrain – Victorious die het ploegenklassement won. Dat kan je alleen als je over sterke klimmers beschikt die elke etappe bij de eerste groep zitten. Dit jaar moeten Jack Haig en Gino Mäder daarvoor zorgen. De nummer drie en vijf van de Vuelta 2021 hebben hun goede prestaties nog geen direct vervolg kunnen geven. Op dit moment lijkt Gino Mäder de meeste ontwikkeling zien en kan hij daarom een gevaarlijke outsiders zijn voor het algemeen klassement. Maar als wij Annemiek van Vleuten moeten geloven trapte in haar Mitchelton – Scott-tijd niemand zo schroeiend hard naar boven als Jack Haig. Stel je voor als hij drie weken lang eens geen pech tegenkomt.
Voor de echte outsiders zou je kunnen kijken naar Hugh Carthy. Hoewel de prijs voor ‘mooi-op-de-fiets-zitten’ ook deze Giro weer aan hem voorbijgaat, bewees hij in de vorige Giro dat hij kan groeien in een ronde, vooral in de derde week. Met opnieuw een laatste week vol klimwerk, heeft deze lange Brit wellicht weer kans op goede uitslagen.
In de categorie primeurs: Lennard Kämna gaat dit jaar voor een klassement! Tenminste, dat is de bedoeling. Het is echter de vraag in hoeverre de Duitser de vrijheid krijgt met kopman Aleksandr Vlasov in hetzelfde team en wanneer zijn anti-klassementsgevoelens weer eens gaan opsteken. Desalniettemin kan deze aanvaller en sterke klimmer wellicht het verschil voor je maken. Als je hem inschat als klassementsrenner, kan hij wellicht een koopje zijn, maar als aanvaller is hij dit jaar mogelijk te duur.
Er zijn hoge verwachtingen van Eddie Dunbar. In zijn tienerjaren werd hem een grote toekomst toegedicht, maar zijn voormalige werkgever INEOS heeft hem die kans nooit gegeven. Afgelopen winter tekende de Ier bij Jayco-AlUla met de hoop kopman te mogen zijn in een grote ronde, en hij start direct in de Giro! Zal hij eindelijk zijn belofte waarmaken als oud-winnaar van de Ronde van Vlaanderen (bij de beloften)?
