In het algemeen klassement van de Vuelta komen vooral goede klimmers met een sterk eindschot bovendrijven. Zij pakken hier en daar wat voorsprong en bonificatieseconden op de typische Spaanse korte steile aankomsten en verliezen weinig tot geen tijd in het echte hooggebergte. Ook niet-wereldtoppers in het tijdrijden kunnen deze ronde winnen, zo lieten Fabio Aru en Nairo Quintana al eerder zien in 2015 en 2016. Toch bleek er de afgelopen jaren in Spanje iemand rond te rijden die alle facetten van het grote rondewerk perfect beheerst: Primoz Roglic. Wie daagt hem dit jaar uit?
Hiervoor hoeft Primoz Roglic (€6.000.000) alleen maar in de spiegel te kijken. Na (weer) een teleurstellende Tour richt de Sloveen zijn pijlen op de Vuelta. Net zoals in de afgelopen twee jaar. In 2020 reed hij een volledige Tour, moest hij de grootste teleurstelling van zijn wielerleven verwerken (in de laatste tijdrit pakte Tadej Pogačar hem het geel af) en stond hij vier weken later alweer aan de start voor de Vuelta. Die hij gewoon won. De aanloop naar deze Vuelta is wellicht beter te vergelijken met die van 2021, toen hij ook vroegtijdig af moest stappen wegens een valpartij in de Tour. In de Vuelta die daarop volgde was hij oppermachtig, met bijna vijf minuten voorsprong op de nummer twee.
Waar normaal de grootste uitdager van Roglic uit eigen land komt (Pogačar), krijgen wij in de Vuelta van 2022 wellicht een herhaling van de Vuelta van 2020. Toen werd Richard Carapaz (€5.000.000) net tweede, met slechts 24 seconden achterstand op Roglic. Eerder dit jaar was de Ecuadoriaan van INEOS Grenadiers de favoriet voor winst in de Giro. En lang leek hij die rol ook waar te kunnen maken. Tot de allerlaatste beklimming. Zijn voorsprong van slechts een paar seconden in het algemeen klassement bleek te weinig. Gebrand op revanche wil Carapaz laten zien dat hij toch echt tot één van de beste ronderenners ter wereld behoort. En dan komt het beste in hem naar boven.
In die laatste Giro liet één man zien dat hij echt de beste was: Jai Hindley (€4.000.000). Zijn tweede plek in de ‘corona-Giro’ van 2020 bleek geen incident, de Australiër is gemaakt voor een grote ronde. Na drie weken lang slechts op een paar seconden achterstand te staan van Carapaz sloeg hij als een roofdier toe op het allerlaatste moment. Het bleek genoeg. Als je nog zo’n verschil kan maken na drie weken koersen behoor je automatisch tot de kanshebbers voor de winst in deze Vuelta.
Met oud-winnaar Simon Yates (€3.500.000) probeert BikeExchange-Jayco een goede notering in het algemeen klassement te rijden. In de eerste week van de Giro dit jaar bleek Yates over nog een wapen te bezitten: hij won de eerste tijdrit. Tel daarbij op dat zijn ploeg één van de outsiders is voor de ploegentijdrit en de kans is groot dat Yates weer een paar dagen in de rode trui kan gaan rijden. Maar redt hij dat tot Madrid?
Door de afwezigheid van Tadej Pogacar mag João Almeida (€4.000.000) weer voor eigen kansen gaan in een grote ronde. De Portugees van UAE-Team Emirates lijkt te zijn gemaakt voor de Vuelta, die hij gek genoeg nog nooit heeft gereden. Met zijn eindschot kan hij flink wat bonificatieseconden sprokkelen en wellicht nog veel belangrijker: Scorito-punten! In 59 etappes in drie Giro-deelnames zat hij 38 keer bij de eerste twintig, een imposante statistiek.
Voor een 22-jarige is het palmares van Remco Evenepoel (€4.000.000) al vrij indrukwekkend te noemen. Luik-Bastenaken-Luik, Classica San Sebastian en vrijwel elke (kleine) koers van één week. Maar het thuisland wil nog zoveel meer. Zij zien in hem dé grote ronderenner van de toekomst. De resultaten in de koersen van een week laten inderdaad zien dat deze verwachting niet ongegrond is. Maar wanneer het écht steil omhoog gaat, zijn er een aantal renners die beter blijken te klimmen. Dat zijn vaak dan wel dezelfde renners die in de tijdrit op minuten achterstand van de jonge Belg worden gereden.
Thuisrijders dit jaar zijn Enric Mas (€3.000.000), Mikel Landa (€3.000.000) en Alejandro Valverde (€2.500.000). Voor Mas en Landa geldt dat zij sterke ronderenners zijn, maar net te kort komen om echt mee te doen voor de prijzen. Wellicht dat een podium in Madrid het hoogst haalbare is. Die derde Spanjaard, Valverde, was op bijna veertigjarige leeftijd nog een renner die je in je team moest hebben. Maar El Imbatido wordt tegenwoordig vaker verslagen dan dat hij wint. Niet gek, de man heeft een leeftijd bereikt die rond 1900 nog dicht bij de gemiddelde levensverwachting lag. Hoe veel mogen wij nog van hem verwachten? Eigenlijk zou je hem alleen al in je team moeten selecteren omdat het zijn laatste kunstje wordt. Wellicht dat de Spaanse jury hier gevoelig voor is en hem nog graag vaak juichend over de streep ziet komen…
