Wanneer wij bij Radio Scorito een medische invalshoek nodig hebben dan wenden wij ons tot één man: Dokter Dirk. Wat is de status van een ten val gekomen wielrenner? Vraag het Dokter Dirk. Hoe lang moet een voetballer revalideren van een specifieke blessure? Je raadt het al: we vragen het aan Dokter Dirk. In zijn gesproken columns beantwoordt hij onze medische vragen of verstrekt hij achtergrondinformatie, met een komische ondertoon. Voor het gemak schrijven wij zijn gesproken columns ook uit, als naslagwerk. In deze column: De schouder van Roglic.
De heren van radio Scorito stelden mij van de week een simpele vraag: gaat Roglič op tijd fit zijn voor de Vuelta? Mijn simpele antwoord: Ik durf het je niet te zeggen
Roglič kwam begin juli tijdens de Tour de France ten val en luxeerde hierbij zijn schouder. Dat is deftige dokterstaal waarmee we bedoelen dat hij fucking hard viel en daarbij zijn schouder uit de kom raakte. Normale mensen hebben gedurende twee tot zes weken last van deze schouder en gaan na deze periode oefeningen doen om de schouder weer zover te krijgen dat deze doet wat hij moet doen. Maar topsporters als Roglič zijn geen normale mensen. Normale mensen trekken niet zelf hun schouder weer in de kom om daarna een race van bijna 160 km over kasseien te volbrengen met maar drie minuten tijdsverlies. Normale mensen met een schouder uit de kom komen bleek en ellendig van de pijn naar mij toe in het ziekenhuis waarna ik ze volstop met allemaal fijne medicamenten en ik samen met een sterke collega de schouder weer in de kom trek. De blijdschap en opluchting nadat de schouder weer in de kom zit is een van de dankbaarste facetten van mijn werk, maar dat terzijde.
Topsporters zijn geen normale mensen. Hun fysiek is door jarenlang intensief trainen dusdanig veranderd dat ze niet meer als fysiek normaal mogen worden beschouwd. Als ik 6 juli mijn schouder geluxeerd zou hebben dan zou ik de eerste week heel lang en hard huilen, de tweede week voorzichtig een keer m’n bed uitkomen en in derde week stoppen met bijten richting mensen die naar m’n aangedane schouder wijzen. In week 4 zou ik langzaamaan de spaghettisaus roeren maar alleen als m’n vrouw hem goed dun heeft gemaakt en in week 5 durf ik hopelijk mijn kinderen uit te zwaaien met m’n hand boven tepelhoogte. In week 6 hoop ik dan eindelijk genezen te zijn. Mocht ik dan alsnog last houden dan is er een heleboel wat de fysiotherapeut kan oplossen maar dan is dat ook een traject van weken tot maanden.
Roglič is ook ruim zes weken verder nadat hij z’n eigen schouder in de kom trok. Is het dan normaal dat hij aankomende week aan de start verschijnt? Nee, dat is het niet, dus hij zal er waarschijnlijk wel staan.
Tot de volgende keer.
