Als je na Parijs-Roubaix de televisie weer aanzet voor de Waalse klassiekers lijkt het net alsof de resolutie van je televisie is aangepast. De renners blijken een stuk smaller en de Vlaamse brede betonplaten maken plaats voor de heuvelachtige kronkelweggetjes in de Ardennen. Je doet er goed aan om je team zo samen te stellen dat jij ook tijdens deze periode drie sterke kopmannen kan selecteren. Maar wie zijn dat in 2023?
Voor het eerst sinds twee jaar is Julian Alaphilippe verlost van de vloek van de regenboogtrui. Maar veel last daarvan bleek hij niet te hebben. Met de trui om zijn schouders won hij de Waalse Pijl in 2021 – voor de derde keer – en was hij bij elke uitgereden Waalse klassieker goed voor minimaal een zesde plek! Dit zijn de zekerheden waarop je team wilt bouwen. Maar na zijn zware val in Luik-Bastenaken-Luik heeft hij zijn topniveau van vóór 2020 nog niet aangetikt. Als je verwacht dat hij die dit voorjaar wel weer gaat bereiken, is dit de renner die je mee moet nemen voor het heuvelwerk. Normaal gesproken kan je zijn ploeggenoot Remco Evenepoel ook verwachten in de Waalse klassiekers, maar met het oog op de Giro-deelname is het onzeker hoe vol zijn voorjaarsprogramma gaat zijn. Hetzelfde geldt voor Primoz Roglic, tevens oud-winnaar van Luik – Bastenaken – Luik.
Nog een renner met een lading groene noteringen in het late voorjaar is Tom Pidcock. In 2021 won hij al de Brabantse Pijl en ook de Amstel Gold Race leek naar de jonge Brit te gaan. Maar nadat de VAR werd ingeschakeld en de lijntjes werden getrokken, moest hij slechts genoegen nemen met zilver. Ondanks een gemankeerd voorjaar wegens buikproblemen slaagde hij er in 2022 toch in om tiende te worden in het Scorito-puntenklassement. Stel je eens voor hoeveel punten hij kan gaan pakken als zijn maag hem niet in de steek laat.
Een tourwinnaar die zich bemoeit met de voorjaarsklassiekers. Normaal gesproken deden de grote mannen dit enkel wanneer er een kasseienrit was uitgestippeld in een grote ronde, maar Tadej Pogacar is een absolute liefhebber van de koers. Kasseien, heuvels en de zogenaamde sprinterskoersen kunnen allemaal een prooi worden voor de winnaar van de Ronde van Lombardije. Want waar Milaan-San Remo vroeger toch echt bekend stond als een sprintersbal, heeft hij (samen met zijn ploeg) ervoor gezorgd dat al die sprinters op de Poggio (de laatste beklimming) gelost werden. Zijn wij hiermee in een nieuw tijdperk belandt waarbij je heuvelrenners in de Italiaanse koersen nog meer waard worden?
Hun kwaliteiten duiden erop dat Mathieu van der Poel en Wout van Aert bij de Waalse klassiekers volledig kunnen huishouden. Maar de afgelopen jaren was het duo een stuk minder aanwezig in het laatste gedeelte van het voorjaar. Hun hoogtepunt ligt al een paar weken eerder bij de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. De punten die zijn in de Waalse klassiekers gaan behalen zijn geen vetpot, maar kan je vooral zien als een mooie bonus.
In 2022 kende Dylan Teuns een geweldig voorjaar. Met een programma wat zich meer richtte op de Waalse klassiekers en de Ronde van Vlaanderen kwam hij in elke koers in de top 10. Vooralsnog lijkt hij datzelfde pad te gaan bewandelen in 2023 en kan hij daarmee dé man worden voor de laatste koersen van het Klassiekerspel. Maar pak je hem er bij Omloop het Nieuwsblad al bij of is dit nou echt een renner waarvoor je een Gouden Wissel wilt gebruiken?
De Franse ploegen hebben met Benoit Cosnefroy en David Guadu ook twee sterke heuvelspecialisten in huis. De man van AG2R, Cosnefroy, lijkt net wat meer gemaakt voor de heuvels en presteert de laatste drie jaren erg sterk in de Brabantse Pijl. Omdat die koers normaal gesproken niet de meest populaire renners aantrekt, kan je met hem een goede slag slaan. Zijn landgenoot Gaudu van Groupama-FDJ moet het vooral hebben van de wat zwaardere beklimmingen en is voor Luik-Bastenaken-Luik een gevaarlijke outsider.
Daarachter zijn het Warren Barguil, Michal Kwiatkowski en Marc Hirschi die in het verleden al hebben laten zien dat zij sterk zijn in de heuvelklassiekers. Voor de dertigers Barguil en Kwiatkowski lijkt het redelijk vanzelfsprekend dat hun top achter hen ligt, maar de jonge Hirschi heeft nog een mooie toekomst voor zich. Althans, dat verwacht je in ieder geval als je ziet wat hij allemaal al op 24 jarige leeftijd bij elkaar gereden heeft. Toch lijkt hij zijn supervorm van 2020 nooit meer echt teruggevonden te hebben. Dit jaar dan? Hetzelfde verhaal kan verteld worden voor Maximilian Schachmann. De Duitser was altijd een bekend gezicht tijdens de heuvelklassiekers, maar reed vorig jaar geen enkele eendagskoers in het voorjaar. Vooralsnog lijkt hij dit jaar weer terug te komen in de koersen waar hij al eerder goed heeft gepresteerd: Waalse Pijl (5e in 2019), Luik-Bastenaken-Luik (3e in 2019) en de Amstel Gold Race (3e in 2021).
